به نقل از «مهر»

پرچم ایران در طول تاریخ/ از درفش کاویانی تا سبز و سفید و سرخ

تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۴۱۱۹

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: با دیدن هر مسابقه و رقابت منطقه‌ای یا جهانی، چه تیم ملی‌مان بازی داشته باشد چه تیم‌های باشگاهی که پرچم تیم ملی را بر لباس خود نقش می‌کنند، دل‌مان در تمام لحظات برای آن پرچم خوش‌رنگ و سه‌رنگ غنج می‌رود و دوست داریم بالا ببینیمش. برای بالا ماندن این پرچم خوش‌رنگ، جان‌های بسیاری فدا کرده‌ایم و مرارت‌های بسیاری کشیده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نه؟

اولین پرچم ایران چگونه بوده است؟!

امروز می‌خواهیم بدانیم پرچم ایران در طول تاریخ چگونه بوده است و از چه زمانی پرچم ما به سه رنگ سبز و سفید و قرمز تبدیل شده است؟ باید بگوییم این پرچم راه بسیاری آمده است از زمانی که یا بالکل سفید بود، یا بالکل سیاه بود، یا ترکیبی از رنگ‌های زرد و قرمز و آبی و غیره. اولین اشاره به پرچم ایران در متون تاریخی به اوستا برمی‌گردد. البته در اوستا از این پرچم با عنوان «درفشا» یاد شده است. درفشا نماد گاو بالدار بود. اولین تغییر در پرچم ایران، در زمان هخامنشیان اتفاق افتاد؛ «درفش شهباز»، نام پرچم هخامنشیان، از نقش پرنده شاهباز استفاده می‌کردند که پرنده‌ای شکاری بود و در دامنه‌های زاگرس زندگی می‌کرده است. با توجه به حضور نشانه‌هایی نظیر حوروس روی درفش شاهباز، حدس زده می‌شود که این پرچم بعد از فتح مصر و در دوران کمبوجیه دوم یا داریوش طراحی شده باشد.

پای خورشید چه زمانی به پرچم ایران باز شد؟

بعد از هخامنشیان، این سلوکیان بودند که با حکمرانی بر ایران، برای اولین بار از خورشید در پرچم ایران استفاده کردند. بعد از سلوکیان نیز اشکانیان با کمی تغییر در طراحی، از همان نماد خورشید بهره بردند. البته اشکانی‌ها در جنگ‌ها پرچمی با نماد اژدها در دست داشتند و احتمال فکر می‌کردند اژدها برای میدان جنگ مناسب‌تر از خورشید است!

درفش کاویانی؛ شاید معروف‌ترین پرچم ایران

اما اولین پرچمی که در طراحی و شکل‌گیری آن یک خلاقیت بزرگ رخ داده بود، و اکثر ما آن را به درفش کاویانی می‌شناسیم، در دوران ساسانی‌ها شکل گرفت. جریان این پرچم هم از این قرار بود که کاوه آهنگر هنگام قیام در مقابل ضحاک، پارچه چرمی که هنگام آهنگری و کار بر کمر می‌بسته را باز می‌کند و بر سر چوبی می‌زند و اینگونه مردم را مقابل ضحاک متحد و رهبری می‌کند. همین چرم ساده تبدیل به پرچم ایران می‌شود و هر پادشاهی که بر مسند می‌نشیند، در و گوهری بر آن می‌افزاید و پرچم ایران را رنگین‌تر می‌کند.

بعد از ساسانی‌ها، طرح پرچم ایران به کلی دگرگون شد. امویان، خلافت بنی امیه، که بر ایران نیز حکمرانی می‌کرد، پرچمی کاملاً سفید را به عنوان پرچم خود انتخاب کردند. این پرچم بعد از افتادن حکومت اسلامی به دست عباسیان، به رنگ سیاه تغییر پیدا کرد. ناگفته مشخص است که در این دوره‌ها و تا زمان غزنویان، ایران به عنوان یک دولت محلی مستقل پرچمی نداشت. در دوره غزنویان، آنطور که تاریخ‌نویسان گفته‌اند، ایران صاحب پرچمی شطرنجی‌طور با رنگ قرمز بوده است.

از غزنوی تا صفوی، حال پرچم ایران خوب نیست

پس از غزنویان، سلجوقیان بودند که بر ایران حکومت کردند. برای پرچم سلجوقیان رنگ‌ها و شکل‌های مختلف بیان شده است، اما ظاهراً آنها به پرچم دوران عباسی یعنی رنگ سیاه برگشته‌اند؛ منتها این بار سیاه ساده نه، بلکه با افزودن طرح و نقش‌هایی مثل ماه، شیر، هما و اژدها.

در دوران خوارزمشاهیان نیز احتمالاً پرچم کشور مشکی یا زرد بوده است. در این دوران کشور آنقدر درگیر آشفتگی بوده که کسی برای تغییر پرچم وقت نداشته است!

با حمله مغولان به ایران، پرچم ایران دوباره دستخوش تغییرات شد. مغولان، ایلخانان و تیموریان هرکدام تغییراتی در ساختار پرچم ایران به وجود آوردند و هریک از آنها پرچم مخصوص خود را طراحی کرد. پس، تا زمان صفویان ایرانیان پرچم واحدی نداشتند.

ترکیب شیر و خورشید به میدان می‌آیند!

نماد شیر و خورشید، احتمالاً در دوره تیموریان به پرچم ایران اضافه شده است. در کتاب شمس‌الدین کاشانی طرحی کشیده شده که سربازان مغول را در حال حمله به نیشابور نشان می‌دهد و در این طرح در دست سربازان مغول پرچمی با نماد شیر و خورشید است. همین‌جا مشخص می‌شود که نشان شیر و خورشید از دوره تیموریان به پرچم اضافه شده است. اما شیر و خورشید در پرچم ایران چه معنایی داشتند؟ آنطور که می‌گویند انتخاب نماد خورشید به ستاره‌بینی و نقش خورشید در صورت فلکی اسد در منطقه البروج برمی‌گردد. اینگونه است که شیر و خورشید کنار هم می‌نشینند!

دوره صفوی، شیر و خورشید یا دایره؟!

به جز شاه اسماعیل اول و شاه تهماسب صفوی، تمام پادشاهان صفوی شیر و خورشید را در پرچم‌شان استفاده کردند. شاه اسماعیل از پرچم ساده‌ای به رنگ سبز استفاده می‌کرد، به نحوی که یک دایره زرد در بالای پرچم قرار داشت. شاه تهماسب خلاقیت بیشتری داشت و به جای یک دایره زرد ساده، از نشان ماه تولدش یعنی قوچ یا گوسفند استفاده کرد. با این تفاوت که خورشید را جایگزین دایره زردرنگ کرد و قوچ را جلوی خورشید گذاشت. یک پای قوچ به علامت حرکت و زندگی و مقاومت از زمین بلند شده و حس و حال زندگی به بیننده می‌بخشد.

پرچم شاه اسماعیل صفوی، دایره زردرنگ در پس‌زمینه سبز

پرچم شاه تهماسب صفوی، با قوچ و خورشید

معنای شیر و خورشید پرچم ایران در دوره صفوی

اینجا بد نیست اشاره کنیم که شاهان صفوی به علت ارادتی که به اسلام و تشیع داشتند، و به تبع آن دوست‌دار اهل بیت (ع) بودند، به شیر و خورشید پرچم ایران علاقه و عاطفه مذهبی و شخصی هم داشتند. در این دوره شیر نماد امام علی (ع) اسدالله غالب شناخته می‌شد و خورشید نمادی از عظمت خداوند و شکوه دین و روشنایی معنویت و مذهب. گذشته از اینکه شیر و خورشید خود می‌توانند نماد مذهب و حکومت هم باشند؛ خورشید نماد مذهب و حکومت نماد شیری که از آن مذهب پاسداری می‌کند.

عجیب‌ترین پرچم‌های ایران که تا به حال ندیدید!

بعد از صفویه ایران شاهد عجیب‌ترین پرچم‌ها شد. افشاریه که بعد از صفویه آمد، از ۳ پرچم رسمی استفاده کرد که همه آنها حالت مثلثی داشتند. اولین پرچم، پرچمی زردرنگ بود که دور آن را خطی به رنگ قرمز پوشانده بود و نشان شیر و خورشید وسط آن نقش بسته بود. این پرچم ۱۲ سال پرچم رسمی ایران بود.

پرچم اول افشاریان که ۱۲ سال پرچم ایران بود

پرچم‌های بعدی در دوره افشاریه به ترتیب متشکل از رنگ‌های قرمز، سفید و آبی بودند که در پرچم سوم رنگ زرد هم به آنها اضافه می‌شد. این رنگ‌ها به شکل عجیبی از ضلع پایین مثلث به سمت دیگر امتداد می‌یافتند. یکی دیگر از عجایب این پرچم‌ها این است که از هیچ نقش و نشانی روی آنها استفاده نشد و سادگی بی نهایت زیادی داشتند. همچنین اگر امروز از این رنگ‌ها استفاده می‌کردیم، پرچم‌مان هیچ تفاوتی با پرچم روسیه نداشت!

پرچم چهاررنگ افشاریان

پرچم سه رنگ افشاریان

برگشت شیر و خورشید به پرچم، در دوره قاجار

شیر و خورشید در دوره قاجار و پهلوی دوباره به پرچم ایران برگشتند. با این تفاوت که در دوره قاجار شمشیری در دست شیر دیده می‌شود که گویا ذوالفقار شمشیر حضرت علی (ع) است. همچنین طراحی شیر و خورشید نیز کمی به‌روزتر شده و حالت زنانه‌تری به خود گرفته است.

اضافه شدن عنصر شمشیر به نماد شیر و خورشید در دوره قاجار

پس کو رنگ سبز و سفید و قرمز؟!

رنگ‌های سبز و سفید و قرمز برای اولین‌بار در دوره ناصرالدین‌شاه و در زمان نخست وزیری امیر کبیر در پرچم ایران به کار گرفته شد. ابتدا نواری از رنگ سبز در بالا و رنگ قرمز در پایین پرچم کشیده شده بود و رنگ غالب و زمینه پرچم، سفید بود، اما بعدتر این سه رنگ به سه نوار مساوی تبدیل شدند و در کنار هم قرار گرفتند. در میانه پرچم نیز همان شیر و خورشید معروف را دوباره می‌بینیم که این بار خورشید سرش را کمی بالاتر آورده و گویا به چشم‌های بیننده نگاه می‌کند. درباره معنای سه‌رنگ پرچم کشورمان هم نیاز به توضیح ندارد که رنگ سبز نشانه اسلام، رنگ سرخ نشان از خون شهیدان و رنگ سفید نمادی از صلح و دوستی و روشنایی است.

پرچم ایران در دوره قاجار با سه رنگ معروف

در دوره پهلوی ساختار اصلی پرچم، یعنی همان سه رنگ سبز و سفید و قرمز با حضور شیر و خورشید حفظ شد، اما با چند تفاوت. اولاً اینکه نشان شیر و خورشید کوچک‌تر شدند و به نوار سبز رفتند، دوم اینکه شیر چهره مردانه‌تری به خود گرفت و واقع‌گرایانه‌تر شد، و سوم اینکه چهره زنانه خورشید نیز حذف شد و خورشید بدون صورت طراحی شد.

پرچم ایران در دوره پهلوی با سه رنگ معروف

با وقوع انقلاب اسلامی و بعد از دوره پهلوی، تغییراتی در پرچم شکل گرفت. رنگ‌های سبز و سفید و قرمز حفظ شدند، اما با توجه به شعارها و خواسته‌های اسلامی مردم‌مان، نشان «لا اله الا الله» که همچون «الله» طراحی شده، جایگزین شیر و خورشید شد. همچنین به نشانه روز ۲۲ بهمن، ۲۲ الله اکبر در حاشیه رنگ سفید پرچم نقش بست.

پرچم حال حاضر جمهوری اسلامی ایران

بد نیست بدانید طراح پرچم فعلی کشورمان دکتر حمید ندیمی، معمار، گرافیست و دانشیار دانشکده معماری دانشگاه شهید بهشتی است.

کد خبر 5744397 جواد شیخ الاسلامی

منبع: مهر

کلیدواژه: ایران پرچم ایران جمهوری اسلامی ایران 22 بهمن انقلاب اسلامی ایران هخامنشیان پرچم بنی امیه قاجار رژیم پهلوی ماه رمضان 1402 سریال ایرانی تغذیه نوشیدنی طبیعی برنامه تلویزیونی ضیافت افطار سبز و سفید و قرمز پرچم ایران دوره قاجار پرچم ایران پرچم ایران شیر و خورشید نماد شیر رنگ سبز پرچم ها رنگ ها سه رنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۴۱۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن صباح جزو مقدسات نیست/ ممنوعیت تماشای سریال "حشاشین" موجه نیست

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش - ممنوعیت پخش سریال "حشاشین" در ایران، مبتنی بر این دو "دلیل" بوده: تحریف تاریخ اسلام، ضد ایرانی بودن سریال. البته در توجیه این ممنوعیت به "رویکرد سیاسی مغرضانه" هم اشاره شده که به نظر می‌رسد این رویکرد ادعایی، از نظر ممنوع‌کنندگان پخش این سریال در ایران، انگیزۀ تحریف تاریخ اسلام در این سریال و جهت‌گیری ضد ایرانی آن بوده.

   (‌مهدی سیفی، مدیرکل نظارت و تطبیق ساترا گفته است: سریال «حشاشین» محصول کشور مصر است و روایت آن از تاریخ اسلام متضمن تحریف‌های فراوانی است که به نظر می‌رسد با رویکرد سیاسی مغرضانه تولید شده است.) 

  خلاصه اینکه از نظر مقامات ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی)، مشتی مغرض در مصر نشسته‌اند و سریالی ساخته‌اند برای تحریف تاریخ اسلام و ضدیت با ایران و ایرانی.

  دقیقا معلوم نیست تحریف تاریخ اسلام  چه معیارهایی دارد. دربارۀ سریال مختارنامه نیز برخی از نظر اهل سنت چنین نظری داشتند و البته نحوۀ شخصیت‌پردازی عبدالله بن زبیر (با بازی رضا کیانیان) را مغرضانه می‌دانستند.

  طبیعتا در درون هر دینی، بین پیروان مذاهب مختلف، اختلاف نظرهایی دربارۀ وقایع و شخصیت‌های تاریخی وجود دارد. خارج از ادیان نیز چنین اختلافاتی طبیعی است. مثلا هر فیلمی که دربارۀ ژاندارک یا لوتر و کالون ساخته شود، احتمالا مناقشاتی را بین مورخان و چه بسا کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها پدید آورد.

  اما آیا چنین مناقشاتی دلالت دارد بر اینکه ما حق نداریم سریال حشاشین را ببینیم؟ و اگر این سریال را ببینیم ایمان خودمان را به شخصیت حسن صبّاح از دست می‌دهیم؟ اساسا مگر کسی در جامعۀ ایران شیفتگی خاصی نسبت به حسن صباح دارد که نگران باشیم کسانی در مصر از او چه تصویری ترسیم کرده‌اند؟

 حسن صباح که جزو مقدسات نیست. بر فرض که سازندگان سریال حشاشین از او به بدی یاد کرده باشند. می‌توان سریال را دید و نقاط ضعف یا حتی حرف اصلی‌اش را نقد کرد. اینکه عده‌ای برای مردم تصمیم بگیرند حق ندارید این سریال را تماشا کنید، از عجایب است؛ چون این سریال نه پورنوگرافیک است، نه علیه مقدسات شیعی است و نه حتی متعرض شخصیت‌های برجستۀ مذهب تشیع شده است؛ یعنی افرادی نظیر سلمان و ابوذر و مالک اشتر، را که نزد شیعیان ایران از احترام ویژه‌ای برخوردارند. 

اگر هم این سریال ضد ایرانی باشد، قاعدتا چنگی به دل مردم ایران نمی‌زند و حتی ممکن است جمعی از آریایی‌های غیور به صفحات مجازی سازندگان سریال هجوم ببرند و آن‌ها را تنبیه کنند!

ولی واقعیت این است که سریال حشاشین، حسن صباح را شخصیتی در دل تاریخ و تمدن اسلامی ترسیم کرده است. علاوه بر این، فارغ از اینکه سازندگان سریال چه نیتی داشته‌اند، حسن صباح عملا شخصیتی جذاب و دلنشین از آب درآمده است.

   از این حیث سریال حشاشین تا حدی شبیه سریال امام علی (ع) شده که معاویه و عمرو عاص‌ را جوری ترسیم کرده بود که بیننده از آن‌ها بیزار نمی‌شد. در همان زمانی که سریال امام علی (ع) پخش می‌شد، بسیاری به داوود میرباقری ایراد گرفتند که چرا معاویه و عمرو عاص در سریالت جذاب‌تر از سلمان و ابوذر شده‌اند.

  تازه اگر بپذیریم حسن صباح در "حشاشین"، به عنوان یک ایرانی، شخصیتی منفی و منفور است، خواجه نظام‌الملک هم به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی سریال، یک ایرانی است که در برابر او قرار دارد. اگر حسن صباح تروریست ترسیم شده، خواجه نظام‌الملک هم به درستی سیاست‌مداری قلمداد شده که بر ضرورت تدبیر و خرد سیاسی پا می‌فشارد. مبدع ترور هم در تاریخ اسلام، حسن صباح نبوده. در همان قرن اول هجری، افراد گوناگونی در تقابل‌های سیاسی در جهان اسلام ترور شدند.

  نکتۀ مهم دیگر اینکه، حسن صباح در اواسط قرن پنجم هجری در خانواده‌ای به دنیا آمد که شیعۀ دوازده‌امامی بودند ولی بعدها به مذهب اسماعیلی گروید. یعنی او امام موسای کاظم و ائمۀ بعدی شیعیان را به عنوان امام قبول نداشت.

  دربارۀ چنین فردی، قاعدتا در ایران نمی‌توان فیلم و سریال مثبتی ساخت. این هم از عجایب است که خودمان حاضر نیستیم یک فیلم یا سریال در تجلیل از حسن صباح بسازیم، ولی به دیگران هم می‌گوییم چیزی در انتقاد از او نسازید!

  در آغاز دهۀ 1390 که فیلم آرگو ساخته شد، برخی از مقامات سینمایی کشور گفتند این فیلم ضد ایرانی است. ولی آرگو را بسیاری از مردم دیدند و چون فیلم مهمی نبود، آب از آب تکان نخورد. یعنی فیلم، دست کم در ایران، تاثیرگذاری چندانی پیدا نکرد و امروز حتی کمتر کسی به خاطر دارد فیلمی به نام آرگو، روزی در این کشور اهمیت سیاسی پیدا کرده بود.

در سریال حشاشین، شخصیتی که حقیقتا نزد ایرانیان محبوب است، حکیم عمر خیام است که تصویری مثبت و دلنشین نیز از او ترسیم شده. همین نکته نیز یکی از دلایل ضد ایرانی نبودن سریال حشاشین است.

  این هم از عجایب است که ما در کشور خودمان احتمالا دربارۀ خیام هم نمی‌توانیم فیلم یا سریالی توام با تجلیل و تحسین بسازیم. اگر هم بتوانیم، دست کم مصری‌ها زودتر از ما دست به کار شده‌اند و خیام را در یک اثر هنری، به نیکی و دلنشین ترسیم کرده‌اند.

به هر حال حتی اگر ممنوعیت پخش سریال حشاشین در پلتفرم‌های رسمی قابل توجیه باشد، منتفی شدن امکان دانلود این سریال در فضای مجازی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. ساترا تصمیم گرفته "حشاشین" از فیلیمو و پلتفرم‌های مشابه پخش نشود؟ قبول. ولی اینکه کاری کرده‌اند که هیچ کس نتواند این سریال را دانلود و تماشا کند، شگفت‌آور است.

اگر الان یک استاد تاریخ بخواهد این سریال را دانلود و تماشا کند، چه کار باید بکند؟ باید بگوید ساترا صلاح دیده من به عنوان یک ایرانی مسلمان شیعه، این سریال را نبینم تا مبادا گمراه شوم؟ آیا این توهین‌آمیز نیست؟ و مگر حسن صباح مصداق "راه" است که بدبینی احتمالی به او پس از تماشای این سریال، مصداق "بیراهه" و "گمراهی" باشد؟

   (اشتباه نشود. این یادداشت در دفاع از تمام محتوای سریال نیست. در دفاع از حق تماشای چنین سریالی است.)

 

   

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: واکنش نشریۀ 29 ساله به حذف سریال «حشاشین» از شبکۀ نمایش خانگی/ علاقه ایرانیان به داستان حسن صباح تاریخی است؛ نسازی، می‌سازند(+ جلد)